Reisverslag nummer 12 (Eerste 2 weken Australie)

Oeps! In mijn vorige blog (die al een tijdje geleden is) heb ik beloofd dat ik jullie up to date zou houden over mijn rondreis. Geef me nu eens ongelijk; tijdens een reis door Australië, is het laatste waar je je zorgen om maakt, het bijhouden van je blog.

Na een vertraging van een uur en een vlucht van ongeveer drieënhalf uur, kwam ik ’s morgens om 08:30 uur (00:30 uur = Nederlandse tijd) aan in het noorden van Australië, namelijk Cairns. Bij aankomst op dit vliegveld is niet naar mijn Working Holiday Visa en/of saldo van mijn bankrekening gevraagd en dat zorgde er voor dat ik na tien minuten al buiten stond te wachten op een taxi bus. Prima vol te houden met een temperatuur van 29 graden.
Na 20 minuten gewacht te hebben, werden we samen met drie andere backpackers, afgezet bij de vooraf geboekte hostels. In mijn geval was dit het Asylum hostel in het centrum van Cairns. Ik had nog geen beeld van deze stad kunnen maken en ik liet me dan zoals gewoonlijk weer verrassen. Tijdens de busrit valt me op dat er bijna geen hoogbouw is en alle huizen in een country stijl zijn gebouwd.
Omdat ik vooraf nog geen Australische dollars had, ben ik vanaf mijn hostel allereerst naar de dichtstbijzijnde pinautomaat gelopen. Naderhand terug gelopen naar mijn hostel, ingecheckt en kennis gemaakt met de personeelsleden & mijn kamergenoten.
Nadat dit alles was geregeld, ben ik op zoek gegaan naar één van de grootste banken van Australië, namelijk de Commonwealth Bank. Hier heb ik direct mijn Australische bankrekening geopend, aangezien ik ook van plan ben om de komende maanden te gaan werken in Australië. Het invullen van de papieren stelde weinig voor, want ik ben natuurlijk niet de enige backpacker die deze plannen heeft. Kort daarna een bezoekje gebracht aan een Vodafone-winkel en mijn Australische prepaid aangeschaft voor de komende 90 dagen. Voor de personen die er belang bij hebben, mijn Australische nummer; 0405907052.
Later deze middag boodschappen gedaan in het winkelcentrum van Cairns en teruggelopen naar mijn hostel. Al snel bleek dat vrienden maken hier geen probleem is. Het hostel telt zo’n 60 backpackers. Na verscheidene gesprekken blijkt dat grotendeels afkomstig is uit Duitsland of Frankrijk. Dezelfde avond lag ik rond 22:00 uur al in bed, want ik was redelijk uitgeput en had de afgelopen nacht maar twee uur slaap gehad.
De ochtend daarna heb ik een rondje gelopen in het centrum van Cairns. Even lekker chillen, want het weer was wederom goed! In Cairns zelf is geen strand, maar wel een soort van boulevard (esplenade). Hier is een buitenzwembad, een wandel-/hardlooproute aangelegd en er zijn verscheidene attributen om te kunnen fitnessen. Na de wandeling direct mijn sportkleding aangetrokken. Na een workout op de fitnessapparaten nog een paar kilometer hardgelopen. Voldoende gedaan voor vandaag, haha! ’s Avonds in het hostel werd er een avond georganiseerd waarbij er onbeperkt kon worden gebarbecued. Aangezien alles 5x duurder is dan in de voorgaande landen, leek me dit geen slecht idee voor 5 dollar (€3,50). Naderhand flink genoten van de muziek in het hostel en wezen stappen in Gilligans (discotheek Cairns).
De volgende dag heb ik voornamelijk besteed aan het vinden van werk. Dit was achteraf lastiger dan verwacht. Na 40 belletjes zakte de moed me een klein beetje in de schoenen, dus dat was de reden dat ik ’s middags een rondje ben gaan hardlopen. Daarna weer verscheidene boerderijen gebeld & gemaild, maar helaas zonder resultaat. Van huis uit had ik al wel adressen meegekregen, maar na een aantal belletjes bleek al snel dat deze pas vanaf november beschikbaar waren….
Totdat ik op het idee kwam om mijn buurtvrouw rond 6 uur ’s ochtends (Nederlandse tijd) te appen! Excuses hiervoor!! Een half uur later kreeg ik dan ook deze gegevens van een varkens-/schapenfokkerij in het zuiden van Australië, namelijk in het dorpje Yarrawalla. Een belletje zorgde er voor dat ik vanaf 1 augustus kon beginnen. Dit is een dorpje (10x kleiner dan Saasveld?) en erg afgelegen van de grotere steden. Op het moment van bellen had ik 16 dagen om naar deze locatie af te reizen.
De volgende ochtend uitgezocht op welke manier ik het beste naar deze locatie kon reizen. Vliegen was in mijn ogen te duur, vandaar dat ik via het internet informatie heb opgezocht. Na het lezen van meerdere reisverslagen, kwam ik er achter dat het ook mogelijk is om een relocation vehicle te boeken. Dit is een auto / caravan die weer teruggebracht dient te worden naar de bestemming waar hij vandaan komt. Goed idee & redelijk goedkoop! Met dit in mijn achterhoofd, wederom het internet afgezocht. Uiteindelijk toch een relocation vehicle kunnen vinden vanaf Cairns tot aan Brisbane (oosten Australië). Nadat ik dit bespreekbaar had gemaakt binnen het hostel, bleek al snel dat er andere backpackers op zoek waren naar vervoersmiddelen…
De zesde dag in Cairns zijn we met vier personen (2 Zweedse - & 1 Belgische backpacker) naar de organisatie gelopen. Nadat we alle formulieren hadden ingevuld, een handtekening hadden gezet en ons rijbewijs was goedgekeurd, kon het echte werk beginnen. We huurden namelijk twee campers met vier personen, aangezien er geen zespersoons camper meer ter beschikking was. Hierbij werd ons verteld dat we 1950 kilometers mochten afleggen, terwijl het van Cairns naar Brisbane 1800 bedraagt. Dit houdt in dat we 150 kilometer tegoed hebben. Daarbij dien ik wel te vermelden dat deze kilometers worden vergoed door deze organisatie! Vrij goedkoop, want we hoeven eigenlijk alleen maar voor ons eten te zorgen.
Naderhand teruggereden naar ons hostel en onze tassen/koffers & overige benodigdheden in de camper gepakt. Rond 12:30 uur begonnen we aan onze reis naar Brisbane (1800 kilometer). Omdat de twee Zweedse backpackers beide geen internationaal rijbewijs meer hadden, was het aan ons beiden de taak om de campers te besturen. De eerste dag hadden we 750 kilometer afgelegd en kwamen we om 19:00 uur aan op een gratis campsite (parkeerplaats voor campers) in Mackay. Bij aankomst allereerst de campers anders ingericht, want de tafels achterin moesten worden platgelegd, zodat we genoeg ruimte hadden om te slapen. Rond 20:00 uur lagen we dan ook languit in onze campers, want 750 kilometer rijden is niet niets...
De volgende ochtend om 08:15 uur vertrokken en deze dag hebben we 650 kilometer afgelegd. Tijdens de rit veel last gehad van stenen op het wegdek. Dit resulteerde dan ook in een sterretje in onze voorruit. Doen alsof er niets aan de hand was en gewoon door blijven rijden, want deze campers moesten binnen 4 dagen weer worden afgeleverd, dus we hadden geen tijd om de ANWB (geen idee hoe ze dit noemen in Australie?) te bellen. Omdat de twee Zweedse jongens wilden verblijven in een hostel in Bundaberg, hebben we allereerst bij aankomst in deze grote stad, boodschappen gedaan in de lokale supermarkt. Daarna naar een gratis campsite gereden, daar gebarbecued en een paar biertjes genuttigd. We werden omringd door andere caravans en campers. Verder is er bijna niemand te bekennen, want het is vrij afgelegen van het centrum. 01:00 uur was een prima tijd om te gaan slapen, zodat we de volgende dag de laatste kilometers (400) konden afleggen.
Omdat de twee Zweedse backpackers werk hadden gevonden in Bundaberg, hebben we deze backpackers de volgende ochtend om 08:00 uur afgezet in een hostel in het centrum van Bundeberg. Daarna hebben we met beide campers de overige kilometers afgelegd. ’s Avonds om 18:00 uur kwamen we aan in Brisbane. Vlak voordat we arriveerden, had ik contact opgenomen met een Engelsman die tegelijkertijd met ons in het hostel van Asylum zat. Deze Engelsman woont namelijk in een studentenhuis (ivm studie) midden in het centrum van Brisbane en hij had ons uitgenodigd voor een drankje. Dit leek ons een prima idee, want de campers dienden de volgende dag pas te worden ingeleverd! Na de kennismaking met de overige studenten, gedoucht en ons klaargestoomd voor de ‘’heftige’’ stapavond in Brisbane. Dit was niet verkeerd na een 3-daagse reis van 1800 kilometer!
De volgende ochtend om 08:00 werden we gewekt door een politieagent, want klaarblijkelijk stonden we met de campers op een parkeerplaats waar we niet mochten overnachten. Nadat we onze excuses hadden aangeboden, zijn we naar de organisatie toe gereden en hebben we de campers afgeleverd. Vanaf dit moment was het wel even zweten, want we hadden namelijk in gedachten om via dezelfde manier van Brisbane naar Melbourne te reizen, maar helaas waren alle relocation vehicles al verzegd in verband met een festival. Het hele internet afgezocht, maar helaas zonder resultaat. De werknemers van de camperorganisatie raadde ons aan om te gaan liften, dus dat probeerden we. Na 3 kilometer gelopen te hebben en meerdere pogingen te hebben gedaan, kwam ik op het idee om een zelfde soort organisatie binnen te lopen. Ze verklaarde ons voor gek en zocht het internet af voor een vliegticket, maar daar had ze niet heel lang voor nodig. 130 Australische dollars (€85,-) van Brisbane naar Melbourne. Dat leek ons geen slechte prijs, dus vandaar dat we het via deze manier hebben gedaan.
Vanaf Brisbane ’s avonds naar Melbourne gevlogen en rond 23:30 uur aangekomen. Omdat Bram connecties had met een paar personen, was onze slaapplaats voor deze avond al geregeld. Hij kende namelijk een paar oud-collega’s en deze hadden nog een slaapplek over..
De volgende ochtend gingen Bram & ik op zoek naar een 7-Eleven voor ontbijt en een warme kop koffie. Het was namelijk een stuk kouder dan in Cairns. ’s Ochtends om 10:00 uur was het maar 6 graden, dus de korte broek konden we in onze backpack laten. Nadat we uiteindelijk een 7-Eleven gevonden hadden waar het rustig was, zijn we richting de bibliotheek van Melbourne gelopen. Met 2 espresso’s, een meatpie (taart met vlees) voor Bram en een sandwich voor mezelf, lopen we de bibliotheek binnen. Al snel worden we tegen gehouden door één van de vele bewakers, want het was namelijk niet toegestaan om binnen te eten. Ik heb me de ogen uitgekeken, want deze bibliotheek is niet te vergelijken met de bibliotheken in Nederland. Alles is 10x groter!
Later ’s middags een bezoekje gebracht aan het centrum van Melbourne. Niet om te shoppen, maar ik was redelijk benieuwd naar de prijzen. Al snel bleek dat het grootste gedeelte PC Hoofstraat-materiaal en dus onbetaalbaar is. Het leek me dan ook niet verstandig om mijn werkkleding in Melbourne aan te schaffen, haha!
Van velen gehoord dat Melbourne een grote werkstad is en er weinig te zien valt, maar niets in minder waar. Melbourne is een bruisende havenstad, waar werk, cultuur, kunst en eten naadloos in elkaar over gaan. Overal waar je rondloopt wisselen moderne, mooi ontworpen flatgebouwen elkaar af met oude gebouwen van de 19e en 20e eeuw. Het gevoel dat je krijgt terwijl je in deze stad rondloopt, is onbeschrijfelijk.
’s Avonds vele backpackers ontmoet en het één en ander gedronken in Melbourne.
’s Ochtends om 06:30 uur mijn wekker gezet, afscheid genomen van Bram & oud-collega’s van Bram en naar het treinstation van Melbourne gelopen. Volgens mijn applicaties, was dit de snelste manier om naar Yarrawalla te reizen.
Een reis van drie uur bracht me uiteindelijk op mijn eindbestemming, namelijk in het dorpje Pyramid Hill. Yarrawalla heeft geen treinstaton en vanaf Pyramid Hill is het zo’n 20 kilometer. Lastig te belopen met een backpack op je rug, maar ik heb het geprobeerd. Onderweg natuurlijk wel proberen te liften, maar zonder resultaat. Een kwartiertje daarna een hotel binnengelopen om te vragen of ik via hun telefoon, contact op kon nemen met de piggery van Kia-Ora (naam van het bedrijf). Ik had geen ontvangst met mijn Vodafone-prepaid in dit afgelegen gebied, vandaar dit besluit. De eigenaar van het bedrijf pikte me binnen 20 minuten op, zorgde voor lunch en gaf me een rondleiding op de boerderij. Een goede eerste indruk dus!
Twee uurtjes later bracht Jarad me naar een backpackershuis, 14 kilometer rijden vanaf de boerderij. Bij aankomst bleek dat er meerdere backpackers in dit huis wonen, die ook werkzaam zijn binnen deze piggery. Na de kennismaking met zijn drieeen boodschappen gedaan in een stad verderop (100 kilometer rijden) en voor de komende twee weken mijn inkopen gedaan.
Verder dit weekend weinig uitgevoerd, werkkleding aangeschaft en vooral gechillt met mijn huisgenoten. De maandag daarop was mijn eerste werkdag op de piggery.

In mijn volgende reisverslag zal ik meer vertellen over de werkzaamheden op de piggery!